Met een geschiedenis van 3.500 jaar, culturele en artistieke texturen geërfd van oude beschavingen, natuurlijke schoonheid, authentieke architectuur, agrarische rijkdommen, gastronomie, klimaat, zee en magnifieke baaien, een uitgaansleven dat tot de ochtend aanhoudt, accommodatievoorzieningen met verschillende concepten die voldoen aan de behoeften van de gasten, is het wereldberoemde schiereiland Bodrum een van de idylle bestemmingen van Turkije.

Die de mensheid vanaf de oudheid heeft gefascineerd, draagt Bodrum sporen van verschillende culturen en beschavingen van de oudheid tot heden, waaronder Lelegians, Carians, Perzen, Dorianen, Hellenen, Romeinen, Byzantijnen en Ottomanen.

Door de beroemde historicus Homerus "Het Land van Eeuwige Blauwen" genoemd, werd Halicarnassus opgericht op de kruising van de Griekse en Anatolische beschavingen. Archeologische vondsten die toebehoren aan verschillende beschavingen wijzen erop dat de regio en haar omgeving een geschiedenis hebben van zevenduizend jaar. Halicarnassus was in de oudheid een van de belangrijkste havensteden van de Caria-regio en heeft veel belangrijke figuren voortgebracht, zoals Herodotos, bekend als de vader van de geschiedenis, en Artemisia I, de eerste vrouwelijke admiraal in de geschiedenis.

Het avontuur van de mensheid in Bodrum zou meer dan 3000 jaar geleden zijn begonnen. Historicus Herodotos uit Bodrum (484 v.Chr.) schreef dat de stad in 1000 v.Chr. werd gesticht door de Dorianen, waar vandaag de dag het kasteel zich bevindt. Zijn geschriften wijzen erop dat dit toen een eiland was.

De Carians kwamen in de 6e eeuw v.Chr. onder het gezag van de Lydiërs, en vervolgens onder het gezag van de Perzen. De Perzen verdeelden Anatolië in verschillende satrapieën. De Caria-regio werd geregeerd door de Dynastie van Hekatomnus. Mausolos verplaatste de hoofdstad van de Carische Satrapie van Mylasa naar Halicarnassus en liet de stad herontwerpen. Halicarnassus beleefde in deze jaren zijn helderste periode. Tijdens zijn 24-jarige heerschappij begon Mausolos de monumentale tombe te bouwen die bekend staat als het Mausoleum, een van de zeven wonders van de wereld. Na zijn dood zette zijn zus-vrouw Artemisia II de bouw van het monument voort.

In 334 v.Chr. veroverde de Macedonische koning Alexander de Grote de landen in Anatolië die onder Perzisch gezag stonden. De stad, verbrand en verwoest door Alexander, kon zich niet herstellen. Na de dood van Alexander werd de regio enige tijd geregeerd door zijn generaals, daarna kwam het onder de heerschappij van de Ptolemeïsche dynastie en Rhodos; maar Halicarnassus behield zijn onafhankelijkheid zoals andere kuststeden. In 133 v.Chr., toen de Romeinen als erfgenamen van het Pergamon Koninkrijk de Aziatische Staat in Anatolië vestigden, werd Caria onderdeel van deze staat. Na de verdeling van Rome in tweeën (324 na Christus) werd het een bisschopszetel onder de Metropool van Aphrodisias.

De stad werd in de laatste kwart van de 11e eeuw door de Turken veroverd en werd in de 13e eeuw onderdeel van het Menteşe Beylik. Door de verovering van Rhodos door Suleiman de Grote werd Bodrum onderdeel van het Ottomaanse Rijk. Het werd bezet door de Italianen aan het einde van de Eerste Wereldoorlog (11 mei 1919), en de Italiaanse bezetting eindigde in de Onafhankelijkheidsoorlog (05.07.1921).

De naam Bodrum komt van de ridders van St. Petronium

De naam Bodrum komt van de oprichters van het Kasteel van St. Peter, de ridders van St. Petronium. Het is afgeleid van de ridders van Petrium. In die tijd, werd deze naam, door de Turken die hier woonden uitgesproken als ‘Bodrum’ en bleef als Bodrum bestaan met de oprichting van de republiek.

Bodrum had in de eerste jaren van de republiek een bevolking van ongeveer 5000, het was voorheen een klein havenstadje dat zijn brood verdiende met vissen, spons duiken en landbouw voor de toerisme. Met de ontwikkeling van het toerisme sinds 1965, begon de bevolkingsgroei en stedelijke ontwikkeling Bodrum te veranderen in een snelgroeiend toeristisch centrum. Tegenwoordig is Bodrum een toeristisch centrum in de meest speciale en mooie geografie van de wereld, onderscheiden door zijn culturele en historische rijkdom en het vergroot zijn aantrekkingskracht met deze kenmerken.

Het Bodrum-kasteel (Kasteel van St. Peter of Petronium) werd tussen 1406-1522 gebouwd door de Ridders van St. Jan op een klein rotsachtig schiereiland tussen twee beschutte havens in Bodrum. Bij de bouw van het kasteel werden de stenen van het Mausoleum gebruikt, dat een van de zeven wonders van de wereld was en door een aardbeving was verwoest. Het Bodrum-kasteel (Kasteel van St. Peter of Petronium) heeft torens met de namen van de landen die verantwoordelijk waren voor hun bouw, namelijk de Franse, Italiaanse, Engelse, Duitse en Spaanse torens (de Slangen Toren). Nadat het eiland Rhodos in 1522 door de Turken was overgenomen, verlieten de ridders Bodrum en de omliggende gebieden op 5 januari 1523. Het kasteel werd vanaf 1895 als gevangenis gebruikt, raakte in verval door bombardementen van de Franse en Engelse troepen op 26-28 mei 1915, tijdens de Eerste Wereldoorlog, en werd verlaten.

Behalve de muren van het kasteel aan de oostzijde, waren de muren aan de andere zijden versterkt met dubbele muren. Er zijn zeven poorten die naar de hoofdvesting binnen het kasteel leiden, met boven de poorten gewapende wapenschilden. Er zijn kruisjes, platte - horizontale banden, draak- en leeuwfiguren op de wapenschilden. Inclusief de kelder van de kapel zijn er 14 cisternen in het innerlijke fort. De kasteeltank, de greppel tussen de dubbele muren, ophaalbrug, uitkijktoren en de tughra van Sultan Mahmut II. zijn wonderen om te bewonderen in het kasteel.

Tijdens de periode dat het Bodrum-kasteel als gevangenis werd gebruikt aan het einde van de 19e eeuw, kreeg het een Ottomaanse uitstraling met de toevoeging van een Turks bad. Tegenwoordig wordt het kasteel gebruikt als het ‘Museum van Onderwaterarcheologie’.

Gelegen in Bodrum-kasteel, wordt het ‘Museum van Onderwaterarcheologie’ beschouwd als een van de belangrijkste onderwater archeologiemuseums ter wereld. Het is een van de belangrijkste attracties om te bezoeken in Bodrum. Met 14 tentoonstellingszalen heeft het ‘Bodrum Onderwater Archeologie Museum’ de rijkste collectie van Oost-Mediterrane amforen ter wereld. De scheepswrakken van Yassıada, Şeytan Deresi (Demonenbeek) en Serçe Haven (Byzantijns Wrak) worden ook tentoongesteld in het Bodrum Onderwater Archeologie Museum.

Het oudste scheepswrak ter wereld dat in het museum wordt tentoongesteld, behoort tot de belangrijke artefacten die het zien waard zijn. Dit scheepswrak, dat wordt tentoongesteld in de ‘Serçe Haven Glaswrakhal’, is het schip zelf dat in 1025 is gezonken. 3 ton gebroken en solide glazen materialen werden uit dit scheepswrak gehaald. Bovendien wordt hier de grootste ‘Glascollectie van Islamitisch Cultureel Erfgoed’ tentoongesteld.

De Myndos-poort wordt verondersteld te zijn gebouwd in 360 v.Chr. Het is een van de toegangspoorten van de stad, gelegen in het westen van Halicarnassus. De Myndos-poort werd bijna als een schild op de stadsmuren gebouwd door de Carische satraaf Mausolos. Als een van de twee monumentale poorten van Halicarnassus bestaat de Myndos-poort uit twee monumentale torens en achter deze een binnenplaats waar de poort naar de stad zich bevindt. Het eerste deel van de renovatie van de stadsmuren en de torens aan de noordzijde van deze poort werd in 1999 voltooid.

De greppels, die de aanvallen van het leger van Alexander de Grote op Halicarnassus in 334 v.Chr. neutraliseerden, werden in de 4e eeuw aangelegd.

In het gebied waar historische overblijfselen zijn, bevinden zich gewelfde graven uit de Hellenistische en Romeinse tijd, waarvan wordt gedacht dat ze tot de 4e eeuw behoren.

Aan de zuidelijke voet van de Göktepe-berg, in het midden van het Bodrum-schiereiland, is dit theater een van de oudste theaters in Anatolië. Het theater werd in de jaren '60 gerestaureerd door een groep Turken en organiseert vele festival evenementen. Toeristen die komen om het theater te zien, realiseren zich niet hoe die aangename uren voorbijgaan terwijl ze daar zitten en de boten zien vertrekken en naderen bij de haven.

Onder de interessante kenmerken van het theater kunnen we het altaar vermelden waar slachtoffers werden geofferd ter ere van Dionysus voordat de voorstellingen plaatsvonden en de gaten, die misschien als luifels tussen sommige zitplaatsen werden gebruikt. Met een afstand van 40 cm tussen elke zitplaats heeft het theater een capaciteit van 13.000. Je kunt de grafstenen zien die uit steen zijn gehouwen tijdens een korte klim naar de Göktepe-berg. Deze uitgehouwen grafstenen uit de Romeinse en Hellenistische periode dragen nog steeds symbolen van de dood uit de oude tijd en verschillende sarcofagen (sommige overblijfselen worden nog steeds tentoongesteld in het Kasteel Museum).