Met zijn 3.500-jarige geschiedenis, culturele en artistieke textuur erfde van oude beschavingen, natuurlijke schoonheid, authentieke architectuur, landbouwrijke gebieden, gastronomie, klimaat, zee en magnifieke baaien, en een uitgaansleven dat tot de ochtend voortduurt, is het wereldberoemde schiereiland Bodrum een van Turkije's idyllische bestemmingen.

Gedurende de hele geschiedenis heeft Bodrum de mensheid vanaf de oudheid gefascineerd en draagt het sporen van verschillende culturen en beschavingen van de oudheid tot heden, waaronder Lelegians, Carians, Perzen, Doriërs, Hellenen, Romeinen, Byzantijnen en Ottomanen.

Bijgenaamd "Het Land van Eeuwige Blues" door de beroemde historicus Homerus, werd Halicarnassus opgericht op het kruispunt van de Griekse en Anatolische beschavingen. Archeologische vondsten van verschillende beschavingen geven aan dat de regio en de omgeving een geschiedenis van zevenduizend jaar hebben. Halicarnassus was in de oudheid een van de belangrijkste havensteden van de Caria-regio en heeft veel belangrijke figuren voortgebracht, zoals Herodotos, bekend als de vader van de geschiedenis, en Artemisia I, de eerste vrouwelijke admiraal in de geschiedenis.

De avonturen van de mensheid in Bodrum zouden een geschiedenis hebben die meer dan 3000 jaar teruggaat. Historicus Herodotos uit Bodrum (484 v.Chr.) schreef dat de stad werd gesticht door de Doriërs in 1000 v.Chr., waar het kasteel zich vandaag de dag bevindt. In zijn geschriften staat dat deze plek destijds een eiland was.

De Carians kwamen in de 6e eeuw v.Chr. onder de heerschappij van de Lydiërs en vervolgens onder de heerschappij van de Perzen. De Perzen verdeelden Anatolië in verschillende satrapieën. De Caria-regio werd geregeerd door de dynastie Hekatomnus. Mausolos verplaatst de hoofdstad van de Carische satrapie van Mylasa naar Halicarnassus en liet de stad herontwikkelen. Halicarnassus beleefde zijn mooiste periode in deze jaren. Gedurende zijn 24-jarige heerschappij begon Mausolos met de bouw van het monumentale graf dat bekend staat als het Mausoleum, een van de zeven wereldwonderen. Na zijn dood zette zijn zuster-echtgenote Artemisia II de bouw van het monument voort.

In 334 v.Chr. veroverde de Macedonische koning Alexander de Grote de landen in Anatolië die onder Perzische heerschappij stonden. Door de brand en vernietiging door Alexander kon de stad zich niet herstellen. Na de dood van Alexander werd de regio gedurende een periode geregeerd door zijn generaals en kwam vervolgens onder de heerschappij van de Ptolemaïsche dynastie en Rhodos; maar Halicarnassus behield zijn onafhankelijkheid zoals andere kuststeden. In 133 v.Chr., toen de Romeinen als erfgenamen van het Pergamon Koninkrijk de Aziatische Staat in Anatolië oprichtten, werd Caria bij deze staat gevoegd. Na de verdeling van Rome in tweeën (324 n.Chr.) werd het een bisschoppelijk gebied onder de Metropool van Aphrodisias.

De stad werd in het laatste kwart van de 11e eeuw door de Turken veroverd en maakte deel uit van het Menteşe Beylik in de 13e eeuw. Door de verovering van Rhodos door Suleiman de Grote werd Bodrum onderdeel van het Ottomaanse rijk. Het werd op 11 mei 1919 bezet door de Italianen en de Italiaanse bezetting eindigde in de Onafhankelijkheidsoorlog (05.07.1921).

De naam Bodrum komt van de ridders van St. Petronium.

De naam Bodrum komt van de oprichters van het kasteel van St. Peter, de ridders van St. Petronium. Het komt van de ridders van Petrium. In die tijd, uitgesproken als ‘Bodrum’ door de Turken die hier woonden, bleef het Bodrum met de oprichting van de Republiek.

Bodrum had in de eerste jaren van de Republiek een bevolking van ongeveer 5000 en was voorheen bekend als een klein havenstadje dat zijn levensonderhoud verdiende met vissen, sponsduiken en landbouw, voordat de toeristen kwamen. Met de ontwikkeling van het toerisme sinds 1965 begon de bevolkingsgroei en stedelijke ontwikkeling Bodrum snel te veranderen in een toeristisch centrum. Tegenwoordig is Bodrum een toeristisch centrum in een van de meest speciale en mooiste geografische gebieden ter wereld, onderscheiden door zijn culturele en historische rijkdom en zijn aantrekkingskracht met deze kenmerken.

Het kasteel van Bodrum (Kasteel van St. Peter of Petronium) werd tussen 1406-1522 gebouwd door de ridders van St. Jan op een klein rotsachtig schiereiland dat zich tussen twee beschutte havens bevindt in Bodrum. Bij de bouw van het kasteel werden de stenen van het Mausoleum, dat een van de zeven wereldwonderen is en door een aardbeving is vernietigd, gebruikt. Het kasteel van Bodrum (Kasteel van St. Peter of Petronium) heeft torens bekend als de Franse, Italiaanse, Engelse, Duitse en Spaanse (de Slangen Toren) die de namen dragen van de naties die verantwoordelijk waren voor hun bouw. Nadat het eiland Rhodos in 1522 door de Turken was veroverd, verlieten de ridders Bodrum en het omringende gebied op 5 januari 1523. Het kasteel werd sinds 1895 enige tijd als gevangenis gebruikt, maar raakte in verval door de bombardementen van de Franse en Engelse troepen op 26-28 mei 1915, tijdens de Eerste Wereldoorlog, en werd verlaten.

Behalve de muren van het kasteel aan de oostkant, zijn de muren aan de andere zijden versterkt als dubbele muren. Er zijn zeven poorten die toegang geven tot het binnenste van het kasteel en boven de poorten van de grachten zijn wapenschilden geplaatst. Er zijn kruisen, vlakke- horizontale banden, draak- en leeuwfiguren op de wapenschilden. Inclusief de kelder van de kapel zijn er 14 cisternen in de binnenste vesting. De kastelen, de greppel tussen de dubbele muren, de ophaalbrug, de wachttoren en de tughra van Sultan Mahmut II zijn wonderen die je kunt zien in het kasteel.

Tijdens de periode waarin het kasteel van Bodrum aan het eind van de 19e eeuw als gevangenis werd gebruikt, kreeg het een Ottomaanse karakter met de toevoeging van een Turks bad. Tegenwoordig is het kasteel gebruikt als het ‘Museum van Onderwater Archeologie’.

Gelegen in Bodrum Kasteel, wordt het ‘Museum van Onderwater Archeologie’ beschouwd als een van de belangrijkste onderwater archeologiemusea ter wereld. Het is een van de belangrijkste bezienswaardigheden om te bezoeken in Bodrum. Het ‘Bodrum Museum van Onderwater Archeologie’ heeft 14 tentoonstellingshallen en de rijkste collectie van Oostelijke Middellandse zee amphorae ter wereld. Scheepswrakken van Yassıada, Şeytan Deresi (Demonenbeek) en Serçe Haven (Byzantijns Wrak) worden ook tentoongesteld in het Bodrum Onderwater Archeologie Museum.

Het oudste scheepswrak ter wereld dat in het museum wordt tentoongesteld, behoort tot de belangrijke artefacten die het waard zijn om te zien. Dit scheepswrak, dat wordt tentoongesteld in de ‘Serçe Haven Glaswrakhal’, is het schip zelf dat in 1025 is gezonken. 3 ton gebroken en solide glasmaterialen zijn uit dit scheepswrak gehaald. Bovendien wordt hier ook de grootste ‘Glascollectie van Islamitisch Cultureel Erfgoed’ tentoongesteld.

De Myndos Poort wordt verondersteld te zijn gebouwd in 360 v.Chr. Het is een van de toegangspoorten van de stad, gelegen in het westen van Halicarnassus. De Myndos Poort werd gebouwd door de Carische satraap Mausolos bijna als een schild op de stadswallen. Als een van de twee monumentale poorten van Halicarnassus bestaat de Myndos Poort uit twee monumentale torens en daarachter een binnenplaats waar de poort om de stad binnen te gaan zich bevindt. Het eerste deel van de renovatie van de stadsmuren en de torens aan de noordzijde van deze poort werd in 1999 voltooid.

De greppels die de aanvallen van Alexander de Grote's leger op Halicarnassus in 334 v.Chr. neutraliseerden, werden in de 4e eeuw gebouwd.

In het gebied waar historische resten zijn, bevinden zich gewelfde graven uit de Hellenistische en Romeinse perioden, die gedacht worden te behoren tot de 4e eeuw.

Aan de zuidelijke voet van de Göktepe-berg, in het midden van het schiereiland Bodrum, is dit theater een van de oudste theaters in Anatolië. Het theater is in de jaren 60 gerestaureerd door een groep Turken en organiseert veel festival evenementen. Toeristen die komen om het theater te bekijken, realiseren zich niet hoe die aangename uren verstrijken terwijl ze daar zitten en de boten naar de haven zien komen en vertrekken.

Onder de interessante kenmerken van het theater kunnen we het altaar vermelden waar de slachtoffers werden geofferd ter ere van Dionysus vóór de voorstellingen en de gaten, die misschien als luifel tussen sommige zitplaatsen zijn gebruikt. Met een afstand van 40 cm tussen elke stoel heeft het theater een capaciteit van 13.000. Je kunt de grafstenen zien die uit steen zijn gehakt tijdens een korte klim naar de Göktepe-berg. Deze uitgehouwen grafstenen uit de Romeinse en Hellenistische periode hebben nog steeds doodsymbolen uit de oude tijd en verschillende sarcofagen (sommige resten worden nog steeds tentoongesteld in het Kasteel Museum).