با تاریخچه‌ای به قدمت ۳۵۰۰ سال، بافت فرهنگی و هنری به ارث رسیده از تمدن‌های باستانی، زیبایی‌های طبیعی، معماری‌های اصیل، ثروت‌های کشاورزی، گاسترونومی، اقلیم، دریا و خلیج‌های عالی، زندگی سرگرمی که تا صبح ادامه دارد، و امکانات اقامتی با مفاهیم مختلف که نیازهای مهمانان را برآورده می‌کند، شبه‌جزیره بدروم یکی از مقاصد ایدئال ترکیه است.

بدروم که از زمان‌های باستان بشر را مجذوب خود کرده است، نشانه‌هایی از فرهنگ‌ها و تمدن‌های مختلف را از زمان‌های باستان تا به امروز شامل لیلگ‌ها، کاری‌ها، پارسی‌ها، دوری‌ها، هلنی‌ها، رومی‌ها، بیزانسی‌ها و عثمانی‌ها به همراه دارد.

در بیان تاریخدان معروف هومر، به "سرزمین آبی‌های جاودانه" معروف است، حالیکارناسوس در تقاطع تمدن‌های یونانی و آناتولی تأسیس شد. یافته‌های باستان‌شناسی متعلق به تمدن‌های مختلف نشان می‌دهد که این منطقه و اطراف آن تاریخچه‌ای به قدمت هفت هزار سال دارد. حالیکارناسوس به عنوان یکی از مهم‌ترین شهرهای بندری منطقه کاریا در زمان‌های باستان، شخصیت‌های مهمی را مانند هردوت، که به عنوان پدر تاریخ شناخته می‌شود و آرتمیسیا I، اولین دریانورد زن تاریخ، پرورش داده است.

ماجراجویی بشریت در بدروم به قدمت بیش از ۳۰۰۰ سال برمی‌گردد. تاریخدان هردوت از بدروم (۴۸۴ قبل از میلاد) نوشت که این شهر توسط دوری‌ها در سال ۱۰۰۰ قبل از میلاد تأسیس شده است، جایی که امروزه قلعه واقع شده است. نوشته او می‌گوید که در آن زمان، این مکان یک جزیره بود.

کاری‌ها در قرن ششم قبل از میلاد به زیر سلطه لیدیاها درآمدند و سپس تحت حکومت پارسی‌ها قرار گرفتند. پارسی‌ها آناتولی را به ساتراپی‌های مختلف تقسیم کردند. منطقه کاریا تحت سلطه دودمان هکاتومنا بود. ماوسولوس مرکز ساتراپی کاریا را از میلاسا به حالیکارناسوس منتقل کرد و شهر را دوباره توسعه داد. حالیکارناسوس در این سال‌ها در درخشانی‌ترین دوران خود قرار داشت. در دوره ۲۴ ساله حکومت خود، ماوسولوس اقدام به ساخت مقبره‌ای یادبود کرد که به عنوان یکی از هفت عجایب جهان شناخته می‌شود. پس از مرگ او، خواهر-همسرش آرتمیسیا II ساخت این بنا را ادامه داد.

در سال ۳۳۴ قبل از میلاد، اسکندر مقدونی سرزمین‌های تحت سلطه پارسی را در آناتولی فتح کرد. شهر که به دست اسکندر سوزانده و ویران شد، دیگر نتوانست به حالت قبلی برگردد. پس از مرگ اسکندر، این منطقه برای مدتی تحت سلطه ژنرال‌های او قرار داشت و سپس تحت حکومت دودمان بطلمیوسی و رودس؛ اما حالیکارناسوس مانند سایر شهرهای ساحلی استقلال خود را حفظ کرد. در سال ۱۳۳ قبل از میلاد، زمانی که رومی‌ها به عنوان وارث پادشاهی پرگامون، دولت آسیایی را در آناتولی تأسیس کردند، کاریا به این دولت ملحق شد. پس از تقسیم روم به دو قسمت (۳۲۴ میلادی)، این منطقه به یک بیکری تحت‌نظر متروپولیس افرویسیا تبدیل شد.

این شهر در ربع آخر قرن یازدهم میلادی به دست ترک‌ها افتاد و در قرن سیزدهم به بخشی از بیلیک منتشه تبدیل شد. با فتح رودس توسط سولیمان بخشنده، بدروم به بخشی از قلمرو امپراتوری عثمانی تبدیل شد. در پایان جنگ جهانی اول (۱۱ مه ۱۹۱۹) توسط ایتالیایی‌ها اشغال شد و اشغال ایتالیا در جنگ استقلال پایان یافت (۰۵.۰۷.۱۹۲۱).

نام بدروم از شوالیه‌های سنت پتروینیوم گرفته شده است.

نام بدروم از بنیان‌گذاران قلعه سنت پتر، شوالیه‌های سنت پتروینیوم گرفته شده است. این نام از شوالیه‌های پتروئیم ناشی می‌شود. در آن زمان، این نام که به عنوان "بدروم" توسط ترک‌های ساکن در اینجا تلفظ می‌شد، با تأسیس جمهوری به عنوان بدروم باقی ماند.

جمعیت بدروم در سال‌های اولیه جمهوری حدود ۵۰۰۰ نفر بود و در گذشته به عنوان یک شهر بندری کوچک که معیشت خود را از شیلات، غواصی اسفنج و کشاورزی تأمین می‌کرد شناخته می‌شد، پیش از اینکه گردشگری توسعه یابد. با توسعه گردشگری از سال ۱۹۶۵، رشد جمعیت و توسعه شهری شروع به تبدیل بدروم به یک مرکز گردشگری به سرعت در حال رشد کرد. امروز، بدروم یک مرکز گردشگری در زیباترین و خاص‌ترین جغرافیای جهان است که با غنای فرهنگی و تاریخی خود متمایز است و با این ویژگی‌ها جذابیت خود را افزایش می‌دهد.

قلعه بدروم (قلعه سنت پیتر یا پتروینیوم) بین سال‌های ۱۴۰۶ تا ۱۵۲۲ توسط شوالیه‌های سنت جان در یک شبه‌جزیره صخره‌ای کوچک واقع در بین دو بندر sheltered در بدروم ساخته شد. در ساخت قلعه، سنگ‌های مقبره ماوسولوس که یکی از هفت عجایب جهان بود و به دلیل زلزله ویران شد، استفاده شده است. قلعه بدروم (قلعه سنت پیتر یا پتروینیوم) دارای برج‌هایی است که به نام‌های فرانسوی، ایتالیایی، انگلیسی، آلمانی و اسپانیایی (برج مار) معروف هستند و نام‌های ملت‌های مسئول ساخت آن‌ها را بر دوش دارند. پس از اینکه جزیره رودس توسط ترک‌ها در سال ۱۵۲۲ تصرف شد، شوالیه‌ها بدروم و سرزمین‌های اطراف آن را در تاریخ ۵ ژانویه ۱۵۲۳ ترک کردند. این قلعه از سال ۱۸۹۵ به عنوان زندان مدتی مورد استفاده قرار گرفت و به دلیل بمباران نیروهای فرانسوی و انگلیسی در تاریخ ۲۶-۲۸ مه ۱۹۱۵ در جنگ جهانی اول به خرابی می‌رفت و رها شد.

به جز دیوارهای قلعه در سمت شرق، دیوارهای سایر طرف‌ها به عنوان دیوارهای دوگانه تقویت شده‌اند. هفت در نیز وجود دارد که به قلعه درون قلعه منتهی می‌شود و بر روی دروازه‌های خندقی قرار دارند. بر روی نشان‌های زرق و برق، صلیب، کمربندهای افقی مسطح، و شخصیت‌های اژدها و شیرها وجود دارد. شامل زیرزمین کلیسا، ۱۴ چاه در درون قلعه وجود دارد. نقطه قلعه، خندق بین دیوارهای دوگانه، پل متحرک، برج تماشا و طغرا سلطان محمود دوم از عجایب دیدنی در قلعه است.

در دوره‌ای که قلعه بدروم به عنوان زندان در اوایل قرن ۱۹ میلادی استفاده می‌شد، با افزودن یک حمام ترکی، به شخصیت عثمانی ارزیابی شد. امروز این قلعه به عنوان ‘موزه باستان‌شناسی زیر آب’ مورد استفاده قرار می‌گیرد.

موزه باستان‌شناسی زیر آب که در قلعه بدروم واقع شده است، یکی از مهم‌ترین موزه‌های باستان‌شناسی زیر آب در جهان به شمار می‌رود. این موزه یکی از جاذبه‌های اصلی برای بازدید در بدروم است. این موزه دارای ۱۴ سالن نمایش است و غنی‌ترین مجموعه آمفوراهای شرقی مدیترانه‌ای در جهان را داراست. کشتی‌های غرق شده یاسیاادا، شیطان دره (نهر شیطان) و بندر سرچه (غرق شدگی بیزانسی) نیز در موزه باستان‌شناسی زیر آب بدروم نمایش داده می‌شوند.

قدیمی‌ترین کشتی غرق شده در جهان که در این موزه نمایش داده می‌شود، جزو آثار مهمی است که ارزش دیدن دارد. این کشتی غرق شده که در ‘سالن غرق شده سرچا’ به نمایش درآمده، کشتی‌ای است که در سال ۱۰۲۵ غرق شد. ۳ تن مواد شیشه‌ای شکسته و جامد از این غرق شده بیرون آورده شد. علاوه بر این، بزرگ‌ترین ‘مجموعه شیشه‌ای میراث فرهنگی اسلامی’ نیز در اینجا به نمایش گذاشته شده است.

دروازه مایندوس به عنوان یکی از دروازه‌های ورودی شهر، در سال ۳۶۰ قبل از میلاد ساخته شده است. این دروازه یکی از دو دروازه بزرگ حالیکارناسوس است که در سمت غرب آن واقع شده است. دروازه مایندوس تقریباً به عنوان سپری در دیوارهای شهر توسط ساتراپ کاری ماوسولوس ساخته شده است. این دروازه شامل دو برج بزرگ است و در پشت آنها حیاط داخلی وجود دارد که دروازه ورودی به شهر قرار دارد. اولین بخش بازسازی دیوارهای شهر و برج‌ها در سمت شمال این دروازه در سال ۱۹۹۹ تکمیل شد.

خندق‌هایی که حملات ارتش اسکندر بزرگ را در سال ۳۳۴ قبل از میلاد بر روی حالیکارناسوس خنثی کردند، در قرن چهارم ساخته شدند.

در منطقه‌ای که باقی‌مانده‌های تاریخی قرار دارد، قبرهای طاقی از دوره هلنیستی و رومی وجود دارد که به قرن چهارم نسبت داده می‌شود.

در پای جنوبی کوه گوکتپه در میانه شبه‌جزیره بدروم، این تئاتر یکی از قدیمی‌ترین تئاترها در آناتولی است. این تئاتر در دهه ۱۹۶۰ توسط گروهی از ترک‌ها بازسازی شده و میزبان بسیاری از رویدادهای جشنواره است. گردشگران که به تماشای این تئاتر می‌روند، متوجه گذر ساعات دلپذیر نمی‌شوند در حالی که در آنجا نشسته و کشتی‌های در حال خروج و ورود به بندر را تماشا می‌کنند.

از ویژگی‌های جالب تئاتر می‌توان به قربانی‌گاه اشاره کرد که برای قربانی کردن قربانی‌ها به خاطر دیونیزوس قبل از نمایش‌ها استفاده می‌شد و حفره‌ها که شاید در بین برخی صندلی‌ها استفاده می‌شده‌اند اشاره کرد. با فاصله ۴۰ سانتیمتر بین هر صندلی، ظرفیت تئاتر ۱۳۰۰۰ نفر است. شما می‌توانید با یک صعود کوتاه به کوه گوکتپه، سنگ قبرهای حکاکی شده‌ای که در دوره رومی و هلنیستی وجود دارد را مشاهده کنید. این سنگ قبرهای حکاکی شده از دوران باستان هنوز نمادهای مرگ و انواع سنگ‌قبرها را نشان می‌دهند (برخی از بقایا هنوز در موزه قلعه به نمایش گذاشته شده‌اند).