با تاریخ ۳۵۰۰ ساله‌اش، بافت فرهنگی و هنری‌ای که از تمدن‌های باستان به ارث برده است، زیبایی‌های طبیعی، معماری‌های اصیل، فراوانی محصولات کشاورزی، Gastronomy، آب و هوا، دریا و خلیج‌های باشکوه، زندگی شبانه تا صبح، و امکانات اقامتی با مفاهیم متنوع که نیاز میهمانان را برآورده می‌سازد، شبه جزیره بدروم یکی از مقاصد ایدئال ترکیه است.

بدروم از زمان‌های باستان انسان را مجذوب خود کرده است و ردپای فرهنگ‌ها و تمدن‌های مختلف را از زمان‌های باستان تا امروز از جمله لژی‌ها، کارها، پارسیان، دوری‌ها، هلن‌ها، رومی‌ها، بیزانسی‌ها و عثمانی‌ها در خود به همراه دارد.

بدروم که به‌نام "سرزمین آبی ابدی" از سوی تاریخ‌نگار مشهور هومر نامیده شده، در تقاطع تمدن‌های یونانی و آناتولی قرار دارد. یافته‌های باستان‌شناسی متعلق به فرهنگ‌های مختلف نشان می‌دهد که این منطقه و اطراف آن دارای تاریخ ۷۰۰۰ ساله است. بدروم، یکی از مهمترین شهرهای بندری منطقه کاریا در زمان‌های باستان، بسیاری از شخصیت‌های مهمی مانند هرودوت، معروف به پدر تاریخ، و آرتمیسیا اول، اولین دریاسالار زن تاریخ را پرورش داده است.

ماجراجویی بشریت در بدروم گفته می‌شود که تاریخ آن بیش از ۳۰۰۰ سال به عقب برمی‌گردد. تاریخ‌نگار هرودوت از بدروم (۴۸۴ قبل از میلاد) نوشت که این شهر توسط دوری‌ها در ۱۰۰۰ قبل از میلاد تأسیس شد، جایی که امروز قلعه واقع شده است. نوشته‌های او می‌گوید که در آن زمان، این مکان یک جزیره بود.

کارها در قرن ششم قبل از میلاد تحت حکومت لیدیاها قرار گرفت و سپس تحت حکومت پارسی‌ها درآمد. پارسی‌ها آناتولی را به نواحی مختلف تقسیم کردند. منطقه کاریا تحت سلطه دودمان هیکتومنا قرار گرفت. ماوسولوس پایتخت ساتراپی کاریا را از میلاس به بدروم منتقل کرد و شهر را دوباره توسعه داد. بدروم در این سال‌ها درخشان‌ترین دوران خود را گذراند. در دوران ۲۴ ساله حکومتش، ماوسولوس شروع به ساخت مقبره بزرگ معروف به ماوسولیوم کرد که یکی از هفت شگفتی جهان است. پس از مرگ او، خواهر-همسرش آرتمیسیا دوم ادامهٔ ساخت این برج را به عهده گرفت.

در ۳۳۴ قبل از میلاد، پادشاه مقدونی اسکندر کبیر، اراضی تحت حکومت پارسی‌ها در آناتولی را فتح کرد. شهر که توسط اسکندر سوزانده و ویران شد، نتوانست بهبود یابد. بعد از مرگ اسکندر، منطقه برای مدتی تحت حکومت ژنرال‌های او بود و سپس تحت سلطه دودمان بطلمیسی و رودس درآمد؛ اما بدروم مانند دیگر شهرهای ساحلی استقلال خود را حفظ کرد. در ۱۳۳ قبل از میلاد، زمانی که رومیان به عنوان وراث پادشاهی پرگامون، دولت آسیایی را در آناتولی تأسیس کردند، کاریا به این دولت شامل شد. پس از تقسیم روم به دو قسمت (۳۲۴ میلادی)، این منطقه به یک بیت الکاه تحت متروپولیتن افروذیا تبدیل شد.

شهر در ربع آخر قرن یازدهم میلادی به دست ترک‌ها افتاد و در قرن سیزدهم به بخشی از بیلیک منتشه تبدیل شد. با فتح رودس توسط سلیمان بزرگ، بدروم بخشی از قلمرو امپراتوری عثمانی شد. در پایان جنگ جهانی اول (۱۱ مه ۱۹۱۹) به تصرف ایتالیایی‌ها درآمد و اشغال ایتالیایی‌ها با جنگ استقلال (۰۵.۰۷.۱۹۲۱) به پایان رسید.

نام بدروم ناشی از شوالیه‌های بطرنیوم است

نام بدروم از بنیان‌گذاران قلعه سنت پیتر، شوالیه‌های بطرنیوم می‌آید. این نام مشتق از شوالیه‌های پتریوم است. در آن زمان، این نام که توسط ترک‌های ساکن در اینجا به‌صورت "بدروم" تلفظ می‌شد، با تأسیس جمهوری به‌عنوان بدروم باقی ماند.

بدروم در سال‌های اولیه جمهوری جمعیتی تقریبا ۵۰۰۰ نفری داشت و در آن زمان به‌عنوان یک شهر بندری کوچک که با ماهی‌گیری، غواصی اسفنج و کشاورزی امرار معاش می‌کرد، شناخته می‌شد، قبل از اینکه صنعت گردشگری به توسعهٔ آن کمک کند. با توسعهٔ گردشگری از سال ۱۹۶۵، رشد جمعیت و توسعه شهری باعث شد تا بدروم به یک مرکز گردشگری در حال رشد تبدیل شود. امروزه، بدروم به‌عنوان یک مرکز گردشگری در خاص‌ترین و زیباترین جغرافیای جهان شناخته می‌شود که با ثروت فرهنگی و تاریخی خود متمایز است و با این ویژگی‌ها جذابیت خود را افزایش می‌دهد.

قلعه بدروم (قلعه سنت پیتر یا بطرنیوم) توسط شوالیه‌های سنت جان در فاصلهٔ سال‌های ۱۴۰۶-۱۵۲۲ بر روی یک شبه جزیره کوچک واقع در میان دو بندر پناهگاهی در بدروم ساخته شد. در ساخت قلعه، سنگ‌های ماوسولیوم که یکی از هفت شگفتی جهان بود و به دلیل زلزله ویران شد، استفاده شده است. قلعه بدروم (قلعه سنت پیتر یا بطرنیوم) دارای برج‌هایی به نام‌های فرانسوی، ایتالیایی، انگلیسی، آلمانی و اسپانیایی (برج مار) است که عناوین کشورهای مسئول ساخت آن‌ها را بر عهده دارند. پس از اینکه جزیره رودس به دست ترک‌ها افتاد، شوالیه‌ها بدروم و سرزمین‌های اطراف آن را در ۵ ژانویه ۱۵۲۳ ترک کردند. این قلعه برای مدتی از سال ۱۸۹۵ به عنوان زندان استفاده می‌شد و در نتیجه بمباران نیروهای فرانسوی و انگلیسی در تاریخ‌های ۲۶-۲۸ مه ۱۹۱۵، در طول جنگ جهانی اول، به ویرانی دچار شد و رها شد.

به جز دیوارهای قلعه در سمت شرق، دیوارهای سایر سمت‌ها به‌عنوان دیوارهای دوگانه تقویت شده‌اند. هفت دروازه به داخل قلعه منتهی می‌شود و بالای دروازه‌های خندق، نشان‌های خانوادگی وجود دارد. بر روی نشان‌های خانوادگی صلیب، نوارهای افقی، ا figuresهای اژدها و شیر وجود دارد. شامل زیرزمین کلیسا، در قلعهٔ داخلی ۱۴ چاه وجود دارد. پادگان قلعه، خندق بین دیوارهای دوگانه، پل متحرک، برج دیده‌بانی و طغری سلطنتی نیز از جذابیت‌های قابل دیدن در قلعه هستند.

در دوره‌ای که قلعه بدروم به‌عنوان زندان در انتهای قرن نوزدهم استفاده می‌شد، با اضافه شدن یک حمام ترکی، شخصیت عثمانی به آن داده شد. امروزه این قلعه به‌عنوان 'موزه باستان‌شناسی زیر آب' استفاده می‌شود.

موزه باستان‌شناسی زیر آب، که در قلعه بدروم واقع شده است، به‌عنوان یکی از مهمترین موزه‌های باستان‌شناسی زیر آب در جهان شناخته می‌شود. این موزه یکی از جاذبه‌های اصلی بازدید در بدروم است. موزه باستان‌شناسی زیر آب بدروم با ۱۴ سالن نمایش، مجموعه‌ای غنی از آمفوره‌های شرق مدیترانه در جهان را در خود گنجانده است. کشتی‌های غرق‌شده‌ی یاسیادا، شیدان درسی (دریای شیطان) و بندر سرچه (غرق‌شدگی بیزانسی) نیز در موزه باستان‌شناسی زیر آب بدروم به نمایش گذاشته شده‌اند.

قدیمی‌ترین کشتی غرق‌شده که در موزه به نمایش درآمده، از جمله آثار مهمی است که ارزش دیدن دارد. این کشتی غرق‌شده که در 'سالن کشتی غرق‌شده شیشه‌ای بندر سرچه' به نمایش درآمده است، کشتی‌ای است که در سال ۱۰۲۵ غرق شده است. ۳ تن از مواد شیشه‌ای خراب و جامد از این کشتی غرق‌شده استخراج شده است. علاوه بر این، بزرگترین 'مجموعه شیشه‌ای میراث فرهنگی اسلامی' نیز در اینجا به نمایش درآمده است.

دروازه مایندوس به‌عنوان یکی از ورودی‌های شهر، در ۳۶۰ قبل از میلاد ساخته شده است. این دروازه یکی از دو دروازه‌ی بلند شهر هالیکارناسیز است و شامل دو برج بلند و در پشت آن یک حیاط داخلی است که دروازه‌ی ورودی شهر واقع شده است. اولین مرحله ‌تجدید ساخت دیوارهای شهری و برج‌های واقع در سمت شمال این دروازه در سال ۱۹۹۹ تکمیل شد.

خندق‌ها که حملات ارتش اسکندر کبیر را در ۳۳۴ قبل از میلاد به هالیکارناسیز خنثی کردند، در قرن چهارم ساخته شده‌اند.

در منطقه‌ای که بقایای تاریخی قرار دارد، قبرهای قوسی از دوره‌های هلنیستی و رومی وجود دارد که برآورد می‌شود متعلق به قرن چهارم باشد.

در پای جنوبی کوه گک‌تپه در وسط شبه جزیره بدروم، این تئاتر یکی از قدیمی‌ترین تئاترها در آناتولی است. این تئاتر در سال‌های ۱۹۶۰ توسط گروهی از ترک‌ها بازسازی شد و میزبان بسیاری از رویدادهای جشنواره‌ای است. گردشگرانی که به تماشای تئاتر می‌روند، متوجه نمی‌شوند که چگونه آن ساعات دلپذیر کنار هم می‌گذرد در حالی که نشسته‌اند و قایق‌هایی که به بندر می‌آیند و می‌روند را تماشا می‌کنند.

از ویژگی‌های جالب تئاتر می‌توان به قربانی که برای خوشحالی دیونیوس قبل از نمایش‌های تئاتری قربانی می‌شد و سوراخ‌هایی که ممکن است برای سایه‌بانی بین برخی صندلی‌ها استفاده شده باشد، اشاره کرد. با فاصله ۴۰ سانتی‌متری بین هر صندلی، تئاتر ظرفیت ۱۳۰۰۰ نفر را دارد. می‌توانید با یک صعود کوتاه به کوه گک‌تپه، سنگ قبرهایی که از سنگ کنده شده‌اند، مشاهده کنید. این سنگ قبرها از دوره‌های رومی و هلنیستی همچنان نمادهای مرگ باستانی و انواع سنگ قبرها را به نمایش می‌گذارند (برخی از بقایا هنوز در موزه قلعه به نمایش گذاشته شده‌اند).