Sa svojom 3.500-godišnjom istorijom, kulturnim i umetničkim nasleđem koje potiče iz drevnih civilizacija, prirodnim lepotama, autentičnom arhitekturom, poljoprivrednim bogatstvima, gastronomijom, klimom, morem i prelepim uvalama, zabavnom životu koji traje do jutra, smeštajnim kapacitetima sa različitim konceptima koji zadovoljavaju potrebe gostiju, svetski poznati Bodrum se nalazi među idiličnim destinacijama Turske.

Fascinirajući čovečanstvo od davnih vremena p.n.e., Bodrum nosi tragove različitih kultura i civilizacija iz davnina do danas, uključujući Lelegijane, Krare, Persijance, Dorijce, Helene, Rimljane, Vizigote i Turke Osmanlije.

Bodrum, poznat kao "Zemlja večitih plavetnila" od strane poznatog istoričara Homera, osnovan je na raskrsnici grčkih i anatolijskih civilizacija. Arheološki nalazi pripadaju različitim civilizacijama ukazuju da regija i njeno okruženje imaju istoriju dugu sedam hiljada godina. Bodrum, kao jedan od najvažnijih lučkih gradova u regiji Kariji u antici, iznedrio je mnoge značajne ličnosti, poput Herodota, poznatog kao otac istorije, i Artemiziju I, prve žene admirala u istoriji.

Avantura čovečanstva u Bodrumu traje više od 3000 godina. Istoričar Herodot iz Bodruma (484 p.n.e.) napisao je da su grad osnovali Dorijci 1000. godine p.n.e., na mestu gde se danas nalazi zamak. Njegovo pisanje kaže da je tada ovo mesto bilo ostrvo.

Krare su pod vlašću Lidijanaca došle u 6. veku p.n.e., a kasnije su došle pod vlast Persijanaca. Persijanci su podelili Anadoliju na različite satrapije. Regija Karija bila je pod vlašću dinastije Hekatomnida. Mausolos je prebacio glavni grad karijanske satrapije iz Mylase u Halikarnass i naterao da se grad obnovi. Halikarnass je doživeo svoj najsvetliji period u ovim godinama. Tokom svoje 24-godišnje vladavine, Mausolos je započeo izgradnju monumentalne grobnice poznate kao Mauzolej, koja je jedno od sedam svetskih čuda. Nakon njegove smrti, sestra-žena Artemizija II nastavila je izgradnju monumenata.

Godine 334 p.n.e., makedonski kralj Aleksandar Veliki osvojio je zemlje u Anadoliji pod persijskom vlašću. Nakon što je Aleksandar zapalio i uništio grad, Halikarnass se nije mogao oporaviti. Nakon Aleksandrove smrti, regija je bila pod vlašću njegovih vojnika neki period, zatim je došla pod vlast Ptolemejske dinastije i Rodosa; ali Halikarnass je i dalje čuvala svoju nezavisnost kao i drugi obalski gradovi. Godine 133 p.n.e., kada su Rimljani, kao naslednici Pergamonskog kraljevstva, osnovali Azijsku državu u Anadoliji, Karija je uključena u ovu državu. Nakon podele Rima na dva dela (324. n.e.), postala je biskupija pod metropolijom Afrodisije.

Grad su zauzeli Turci u poslednjoj četvrtini 11. veka, i postao deo Menteše bejluka u 13. veku. U osvajanju Rodosa od strane Sulejmana Veličanstvenog, Bodrum postaje deo teritorije Osmanskog Carstva. Osvajali su ga Italijani na kraju Prvog svetskog rata (11. maja 1919.), a italijanska okupacija završena je u ratu za nezavisnost (05.07.1921).

Ime Bodrum potiče od vitezova Sv. Petronija

Ime Bodrum dolazi od osnivača zamka Svetog Petra, vitezova Svetog Petronija. Dolazi od vitezova Petrium. U to vreme, ovo ime, koje su turski stanovnici ovde izgovarali kao ‘Bodrum’, ostalo je kao Bodrum sa uspostavljanjem Republike.

Bodrum je u prvih godina Republike imao populaciju od približno 5000, bio je poznat kao mali lučki grad koji se izdržavao ribolovom, ronjenjem za sunđerima i poljoprivredom pre turizma. Sa razvojem turizma od 1965. godine, rast stanovništva i urbani razvoj počeli su da čine Bodrum brzorastućim turističkim centrom. Danas, Bodrum je turistički centar u najposebnijoj i najlepšoj geografiji sveta, koja se izdvaja svojim kulturnim i istorijskim bogatstvom i sve većim privlačenjem ovim osobinama.

Bodrumski zamak (zamk Svetog Petra ili Petronium) izgradili su vitezovi Svetog Jovana između 1406-1522 na malom stjenovitom poluostrvu smeštenom između dva zaklona u Bodrumu. Tokom izgradnje zamka korišćeni su kamenovi Mauzoleja, koji je bio jedno od sedam svetskih čuda i srušen je zbog zemljotresa. Bodrumski zamak (zamk Svetog Petra ili Petronium) ima kule koje se nazivaju francuskom, italijanskom, engleskom, nemačkom i španskom (Kula zmija) koje nose imena naroda odgovornog za njihovu izgradnju. Nakon što su Turci zauzeli ostrvo Rodos 1522. godine, vitezovi su napustili Bodrum i okolnu teritoriju 5. januara 1523. godine. Tokom Prvog svetskog rata korišćen je kao zatvor, a zamak je postao ruševina usled bombardovanja francuskih i engleskih snaga od 26. do 28. maja 1915. godine i napušten je.

Osim zidina zamka sa istočne strane, oni na drugim stranama su ojačani kao dvostruki zidovi. Postoji sedam vrata koja vode do utvrđenja unutar zamka i iznad vrata su studena grba. Na grbovima su krstovi, ravni - horizontalni pojasevi, figure zmajeva i lavova. U unutrašnjem utvrđenju, uključujući podrum kapele, nalazi se 14 cisterni. Bunker zamka, jarak između dvostrukih zidova, most sa uzvišenjem, vidikovac i tughra sultana Mahmut II su divne stvari koje se mogu videti u zamku.

Tokom perioda kada se Bodrumski zamak koristio kao zatvor krajem 19. veka, dobio je osmanski karakter dodavanjem turske kupatila. Danas se zamak koristi kao ‘Muzej podvodne arheologije’.

Nalazeći se u Bodrumskom zamku, 'Muzej podvodne arheologije' smatra se jednim od najvažnijih muzeja podvodne arheologije u svetu. To je jedna od glavnih atrakcija koju treba posetiti u Bodrumu. Imajući 14 izložbenih hala, ‘Muzej podvodne arheologije u Bodrumu’ ima najbogatiju kolekciju istočnomediterranskih amfora na svetu. Brodolomi Yassıada, Şeytan Deresi (Đavolja reka) i Serče luka (Bizantski brodolom) takođe su izloženi u Muzeju podvodne arheologije u Bodrumu.

Najstariji brodolom na svetu izložen u muzeju jedan je od važnih artefakata koji vredi pogledati. Ovaj brodolom, izložen u ‘Salonu brodoloma u Serče luci’, je brod koji je potonuo 1025. godine. Iz ovog brodoloma izvađeno je 3 tone slomljenog i čvrstog staklenog materijala. Štaviše, ovde je izložena i najveća ‘Staklena kolekcija islamske kulturne baštine’ na svetu.

Myndos vrata za koja se tvrdi da su izgrađena 360. godine p.n.e. su jedna od ulaznih vrata grada, locirana na zapadu Halikarnasa. Myndos vrata je izgradio karijanski satrap Mausolos skoro kao zaštitu na gradskim zidinama. Kao jedan od dva monumentalna vrata Halikarnasa, Myndos vrata se sastoje od dve monumentalne kule i iza njih unutrašnjeg dvorišta u kojem se nalaze vrata za ulaz u grad. Prva faza renovacije gradskih zidina i kula lociranih na severnoj strani ovih vrata završena je 1999. godine.

Jarcima, koji su neutralizovali napade vojske Aleksandra Velikog na Halikarnas 334. godine p.n.e., konstruisani su u 4. veku.

U oblasti gde se nalaze istorijski ostaci, postoje zaklonjene grobnice iz helenističkog i rimskog perioda, za koje se smatra da pripadaju 4. veku.

Na južnoj padini planine Göktepe, u sredini Bodrumskog poluostrva, ovo pozorište jedno je od najstarijih pozorišta u Anatoliji. Obnovilo ga je nekoliko Turaka 1960-ih, a pozorište je domaćin mnogim festivalima. Turisti koji dođu da vide pozorište ne shvataju kako prođe vreme dok sede i posmatraju brodove koji dolaze i odlaze iz luke.

Među zanimljivim karakteristikama pozorišta mogu se izdvojiti oltar gde su mučenici žrtvovani u ime Dionisija pre predstava i rupe, možda korišćene kao nadstrešnice između nekih sedišta. Sa razmakom od 40 cm između svakog sedišta, pozorište ima kapacitet od 13.000. Možete videti nadgrobne spomenike isklesane iz stene tokom kratkog uspona na planinu Göktepe. Ovi isklesani nadgrobni spomenici iz rimskog i helenističkog perioda još uvek nose simbole smrti drevnog doba i različite sarkofage (neki ostaci se još uvek izlažu u Muzeju zamka).